Ali Allah’ı Tanıyor Masalı

Merhaba Sevgili Çocuklar, Dini masallarımızdan Ali Allah’ı tanıyor isimli masalımızı okuyacaksınız. Bu tür masalların devam etmesini istiyorsanız yorum olarak bize yazmayı unutmayın.

Ali adında küçük bir çocuk yaşarmış. Ali evini, ailesini ve okulunu çok seviyormuş. Ama en çok dedesi Mehmet Efendi’yi seviyormuş.

Annesi Ali’yi her sabah öperek uyandırırmış. Ali’de hiç mızmızlanmadan kalkar, elini yüzünü yıkar, sofraya otururmuş.

Kahvaltısı bitince dedesi Mehmet Efendi’yi, tombul yanaklarından öpüp neşe içinde okulun yolunu tutarmış.

Ali henüz küçük olduğu için, ana okuluna gidiyormuş. Sınıf arkadaşlarıyla birlikte resimler yapıyor, bahçede oyunlar oynuyormuş.

Ama Ali’nin en sevdiği şey tiyatro oyunları izlemekmiş. Oyuncuların renkli kıyafetleri, söyledikleri şarkılar, yaptıkları şakalar, sakarlıklar Ali’yi çok güldürürmüş.

Ali o gün yine çok heyecanlıymış. Çünkü okuldan sonra tiyatro gösterisi varmış. En ön sırada yer kapmak için koşa koşa salonu gitmiş.

Sahneyi en güzel gören yeri bulup oturmuş ve başlamış beklemeye. Biraz sonra sahneye öğretmenleri Elif Hanım çıkmış.

Çocuklar, bugün sizlere değişik bir gösteri sunacağız. Karşınızda ünlü illüzyonist Cem bey demiş.

Cem bey başında siyah bir şapka ve peleriniyle sahneye çıkmış. Önce şapkasının içini göstermiş. Şapkanın içi bomba boş.

Cem bey hop der demez şapkanın içinden beyaz bir tavşan çıkmış. Ali o kadar çok şaşırmış ki şaşkınlıktan alkışlamayı bile unutmuş.

Cem bey bu kez eline boş bir tabak almış. Aynı sözleri tekrar etmiş. Hop ve puff, tabağın içi rengarenk çiçeklerle dolu vermiş. Cem bey birbirinden güzel numaralarla gösterisine devam etmiş.

Ali ve arkadaşları gördüklerine inanamamışlar. Cem beyi gözlerini bile kırpmadan izlemişler. Cem bey gösterinin sonunda şapkasını çıkartıp selam vermiş. Ve pelerinine sarınıp, dumanların içinde kaybolmuş sanki.

Herkes gibi Ali de gösteriyi çok beğenmiş. O gün Ali heyecanla eve gelmiş ve dedesinin yanına koşup Cem bey’in gösterisini anlatmaya başlamış.

Dedeciğim, bugün okulda harika bir gösteri vardı. İlizyonist Cem bey şapkasının içinden tavşan çıkarttı. İnanılmaz değil mi? Bende büyünce onun gibi numaralar yapmak istiyorum.

Dedesi Mehmet efendi Ali’yi dikkatlice dinleyip öyle mi? Çok ilginç demiş.

Ali heyecanla evet dedeciğim bir bakıyorsun elinde bir şey yok, sonra hop elinde kocaman bir buket çiçek var. Ne kadar ilginç değil mi? Bende büyünce bir ilizyonist olmak istiyorum diye devam etmiş.

Dedesi, düşünceli bir şekilde Ali’nin başına okşayıp, Ali yarın okul tatil. Seninle biraz dolaşalım mı diye sormuş.

Ertesi gün kahvaltı edip düşmüşler yollara, uzun bir yolculuktan sonra kapısında çiftlik yazan bir yere gelmişler. Her yerde kahverengi minik kelebekler uçuşuyormuş. Ali hayranlıkla kelebekleri izlemeye başlamış.

Dedesi; Ali burası ipek ipliği üretim tesisi demiş. Ve Ali’nin elinden tutup onu bir odaya götürmüş. Bu odada küçücük raflarda duran binlerce minik beyaz yumurta varmış. Bunlar ipek böceği kozaları Ali’cim demiş dedesi.

Tırtıllar etraflarına bu kozayı örüp içinde uyuyorlarmış. Sonra da birer kelebek olarak uyanıyorlar. Bu kozaların iplerinden de ipek yapılıyor diye anlatmış dedesi.

Ali iplerde sallanıp duran beyaz yumurtacıklara şaşkın şaşkın bakıp sormuş.

Peki tırtıllar nereden geliyor dedeciğim?

Kelebeklerden, kelebekler içinde tırtır olan yumurtalar yumurtuyor. diye cevap vermiş dedesi.

Ali hayranlıkla dedesini dinleyip uzun uzun kozaları incelemiş. Bir süre sonra, açlıktan midesi guruldamaya başlamış. Dedeside onu kocaman bir meyve bahçesine götürmüş.

Ağaçlardan çeşit çeşit meyveler toplamışlar, erikler, elmalar, kayısılar. Sonra da meyveleri çeşmede güzelce yıkayıp yemeye başlamışlar.

Bu meyveler nereden geliyor biliyor musun Ali diye sormuş dedesi.

Ağaçlardan geliyor, dedeciğim diye cevap vermiş Ali.

Dedesi, evet ama ağaç olmadan önce hepsi birer çekirdekti demiş. Toprağa dikilip sulandılar, sonra kocaman birer ağaç olup meyve verdiler diye devam etmiş sözlerine.

Ali dedesinin anlattıklarını düşünürken ağacın dalındaki kuş yuvasını görmüş.

Yuvanın içi boşmuş, merakla, dedeciğim bu yuva neden boş diye sormuş.

Dedesi, şuradaki ebabil kuşlarını görüyor musun? Onlardan biri yuvaya yumurtalarını bırakacak, sonra yumurtalardan minik ebabil kuşları çıkacak diye cevap vermiş.

Ali dedesinin anlattıklarını dikkatlice dinlemiş.

Dedesi, Ali yoktan var etmek sadece Allah’a mahsustur. İpek böceği olmazsa tırtır olmaz, kuş olmazsa yumurta olmaz demiş.

Ali gülümseyerek, yani bu küçük tohum olmazsa meyve ağaçları da olmaz öyle mi dedeciğim demiş?

Dedesi de, evet Ali çok doğru diye yanıtlamış.

Ali dedesine dönüp merakla sormuş, peki ilizyonist Cem bey o müthiş numaraları nasıl yapıyor zaman?

Dedesi yavaşça Ali’ye yaklaşmış, başını okşamış ve bir anda kulaklarının arkasından madeni bir para çıkarıvermiş. İlizyon sadece el çabukluğudur Ali, demiş ve parayı Ali’ye uzatmış.

Ali hayranlık dolu bakışlarla dedeciğim sen de bir ilizyonistsin diye bağırmış.

Dedesi, bu sadece küçük bir numara, ellerimi öyle hızlı hareket ettirdim ki sen parayı avcumun içinden çıkarttığımı görmedin diye gülümsemiş.

Ali, dede ben hala ilizyonist olmak istiyorum bu yanlış mı diye sormuş.

Dedesi, tabii ki değil Ali, yaratma gücünün sadece Allah’ta olduğunu bildikten sonra ilizyonist olmanda hiçbir sakınca yok. Ben de gösterilerine gelip seni alkışlarım.

Ali böylece yaratma gücünün sadece Allah’tan olduğunu öğrenmiş. Bu sırada çiftlikte baya zaman geçirmişler ve güneş yavaş yavaş batarken Ali ve Dedesi el ele tutuşup neşe içinde evlerinin yolunu tutmuşlar.

Evet sevgili çocuklar hiçbir şey sahipsiz değildir. Hiçbir şey yoktan var edilmemiştir. Etrafımızda gördüğümüz ve göremediğimiz her şey Allah tarafından yaratılmıştır.